Σήμερα στο σχολείο μας περίμενε μια έκπληξη….. Ένας απρόσμενος επισκέπτης είχε έρθει (άγνωστο πώς!), και εμείς ανυπομονούσαμε να τον γνωρίσουμε! Ο φίλος μας, μας περίμενε στο γραφείο...
«Μαρουλάκι, καροτάκι και καλή παρέα! Τυχερό κουνελάκι!»
Και φυσικά ούτε στο διάλειμμα το αφήσαμε μόνο του!
Έχουμε τόσα να σκεφτούμε για το κουνελάκι μας! Πώς βρέθηκε εδώ; Τι θα το κάνουμε; Πώς θα το φροντίζουμε; Τι όνομα θα του δώσουμε; Έννοια σου φιλαράκο! Όλοι μαζί θα βρούμε τις λύσεις! Ανυπομονούμε να σε δούμε κι αύριο!
Ψάξαμε, ψάξαμε ώσπου βρήκαμε…….. ΕΝΑ ΚΟΥΝΕΛΑΚΙ!!!!
Το πήραμε έξω στον κήπο και στην αρχή καθόμασταν αρκετά μακριά του για να μην το τρομάξουμε!
«Καλε τρώει το γκαζόν μας!»
«Λέτε να πεινάει;»
«Τι τρώνε τα κουνελάκια;»
«λέτε να ήρθε γιατί έμαθε πώς θα κάνουμε λαχανόκηπο»;;;;
«να του δώσουμε τα λαχανικά που φέραμε στο σχολείο σήμερα;»
Μόλις είδαμε ότι ξεθάρρεψε πήραμε κι εμείς θάρρος και το πλησιάσαμε.
Το χαιδέψαμε, του μιλήσαμε…..
Έφαγε από το χέρι μας!
Δε χορταίναμε να το κοιτάμε! Να το παρατηρούμε!
Ο Κ. μας είπε ότι χτες που το βρήκε κάτω από το παγκάκι του σχολείου καθόταν έτσι μαζεμένο.
«Mήπως κουράστηκε»;
«Μάλλον ήρθε η ώρα να το αφήσουμε να ξεκουραστεί στο γραφείο».
Το χαιρετήσαμε αφού του αφήσαμε λίγα λαχανικά ακόμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου